Jedwab naturalny to jeden z najbardziej luksusowych materiałów, który ma wyjątkowe właściwości, ciekawą historię i różne sploty. O tym, jak ekskluzywne jest to włókno, może świadczyć skala: tylko 0,2 proc. wszystkich produkowanych na świecie materiałów stanowią jedwabie.

Historia jedwabiu sięga niemal 6 tysięcy lat. Chińskie podanie głosi, że odkrycie właściwości jedwabiu nastąpiło w 2640 roku p.n.e w ogrodzie Cesarza Husung Ti. Legenda mówi, że cesarz poprosił swoją małżonkę Xi Lingshi, aby sprawdziła, co zjada drzewo morwowe. Cesarzowa odkryła, że robią to larwy, które owijaja się w kokony i przez przypadek upuściła jeden z nich do wrzątku. Okazało się, że można wyciągnąć z niego delikatną, ale bardzo trwałą nić.

Obecnie do wytwarzania jedwabiu wykorzystuje się też przędzę innych owadów, między innymi pająków. Parę lat temu w Victoria and Albert Museum w Londynie, które kolekcjonuje dzieła rzemiosła artystycznego, pokazywano pelerynę, która jest wykonana z pajęczego jedwabiu. Ale tylko jedwabniki dają nić delikatną i mocną zarazem.

Jedwabny materiał nie zawsze musi być gładki, miękki i śliski. Wszystko zależy od metody produkcji i od splotu. Wśród jedwabiów mamy na przykład:

Krepa – tkanina szorstka i sprężysta o ciekawej fakturze; zazwyczaj matowa; z tego splotu korzystam najczęściej w moich projektach;

Szyfon – cienki, przezroczysty, świetnie oddycha dzięki luźnemu splotowi;

Satyna – błyszcząca o splocie atłasowym, gładka i lejąca się;

Żakard – tkanina o ciekawym splocie, często tkana we wzory wielowymiarowe;

Twill – widocznie prążkowana struktura tkaniny;

Szantung – materiał sztywny, szorstki i z widoczną strukturą;

Aksamit – włochaty na górze, gładki od spodu;

Tafta – wyjątkowo gęsta, sztywna, szeleszcząca, często złożona z 2 kolorów.

To oczywiście nie wszystkie rodzaje jedwabiu, jest ich dużo więcej. Inaczej wyglądają, ale mają ze sobą wiele wspólnego – są trwałe i wszystkie pozyskiwane są naturalnie. Ten proces jest przykładem mądrego korzystania z darów natury. Uprawa morwy nie wymaga pestycydów, ani nawozów. Jest ona stosunkowo mało podatna na choroby i szkodniki. Liście pozyskiwane są tylko na początku wegetacji, później drzewa mogą być siedliskiem ptaków.

Kolejnym plusem jedwabiu jest to, że jest przyjazny dla użytkownika. Nie alergizuje (jest obojętny dla układu odpornościowego), nie przyciąga i nie akumuluje zanieczyszczeń (kurzu, pyłków, sierści), nie lubią go owady (również roztocza), ma dobroczynny wpływ na skórę, jego dotyk tonizuje układ nerwowy. Jedwabne tkaniny nie rozciągają się, ani nie tracą kształtu. Prawdziwy jedwab w ogóle się nie gniecie. W lato chłodzi, a w zimę przyjemnie grzeje. I ciekawostka na koniec – jedwab jest bardzo trwały, dlatego kiedyś wykorzystywano go w produkcji spadochronów.